Restauracja
Jak miałam piętnaście lat rodzice zabrali mnie kiedyś do wielkiej wykwintnej restauracji na wspólną kolację, było to dla mnie bardzo duże przeżycie, ponieważ zazwyczaj chodzili tam sami. Pamiętam dokładnie to miejsce, bo było w specyficznym miejscu, gdzie po drugiej stronie ulicy stałą pieczarkarnia.
Wchodziło się do ogromnej sali przez dwuskrzydłowe drzwi, wszystko było w kolorze złota. Kelner zaprowadził nas do stolika trzyosobowego pod ścianą i podał nam karty.
Nie mogłam się na nic zdecydować, bo było tyle różnych dań, które chciałam spróbować, w końcu tata mi podpowiedział, abym wybrała danie dnia, składające się z jagnięciny, zapiekanych ziemniaków i pieczarki faszerowane pasztecikiem.
Na posiłek czekaliśmy pół godziny i zaczynało już mi burczeć w brzuchu, jak dostałam talerz to nie wiedziałam czy mogę to zjeść, ponieważ to wszystko było tak ładnie podane że nie chciało się tego psuć
Posiłek był przepyszny i najlepszy jaki jadłam przez całe swoje życie, a mam obecnie trzydzieści lat.
Lubię tam wrócić od czasu do czasu żeby sobie przypomnieć jego smak.